Słownik polsko-rosyjski. 2013.
krzykliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, krzykliwywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skłonny do krzyczenia, głośny; hałaśliwy, wrzaskliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Krzykliwa dziewczyna. Krzykliwa rozmowa. Krzykliwe zachowanie … Langenscheidt Polski wyjaśnień
krzykliwy — 1. krzykliwywi «skłonny do krzyku; hałaśliwy, wrzaskliwy, głośny» Krzykliwa rozmowa. Krzykliwy dzieciak. 2. «zwracający uwagę zwykle jaskrawością, złym doborem barw, ekscentrycznością» Krzykliwy krawat. Krzykliwe zestawienie kolorów. 3. zool.… … Słownik języka polskiego
hałaśliwy — hałaśliwywi, hałaśliwywszy «powodujący, robiący hałas, pełen hałasu, skłonny do robienia hałasu; głośny, zgiełkliwy, krzykliwy, wrzaskliwy» Hałaśliwa maszyna. Hałaśliwy śmiech. Hałaśliwa publiczność. Hałaśliwi goście. Najhałaśliwsza część miasta … Słownik języka polskiego
huraoptymizm — m IV, D. u, Ms. huraoptymizmzmie, blm książk. «przesadny, krzykliwy, powierzchowny optymizm» … Słownik języka polskiego
hurapatriota — m odm. jak ż IV, CMs. hurapatriotaocie; lm M. hurapatriotaoci, DB. hurapatriotatów «ten, kto w sposób przesadny, krzykliwy, powierzchowny, demagogiczny popisuje się swoim patriotyzmem» … Słownik języka polskiego
hurapatriotyzm — m IV, D. u, Ms. hurapatriotyzmzmie, blm «przesadny, krzykliwy, powierzchowny patriotyzm» … Słownik języka polskiego
jazgotliwy — jazgotliwywi 1. «skłonny do czynienia jazgotu; kłótliwy, krzykliwy» Jazgotliwa sąsiadka. 2. «o głosie, dźwiękach itp.: przenikliwy, piskliwy, ujadający» Jazgotliwy głos. Jazgotliwe dźwięki piły … Słownik języka polskiego
krzykacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) pot. «człowiek krzykliwy, mówiący dużo, nie pozwalający innym dojść do głosu» … Słownik języka polskiego
krzykała — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. krzykałaale; lm MB. krzykałały, D. krzykałaał (także DB. krzykałałów tylko o mężczyznach) rzad. «człowiek krzykliwy, krzyczący» … Słownik języka polskiego
krzykliwie — krzykliwieej przysłów. od krzykliwy a) w zn. 1: Kogut zapiał krzykliwie. b) w zn. 2: Ubierała się krzykliwie … Słownik języka polskiego
orlik — m III, DB. a, N. orlikkiem; lm M. i 1. «młody orzeł; orlę» 2. zool. «Aquila, ptak drapieżny z rodziny sokołów; znane są trzy gatunki: orlik krzykliwy i orlik grubodzioby, występujące również w Polsce, oraz orlik stepowy występujący w południowo… … Słownik języka polskiego
